افسانه های عجیب دربارۀ خواص جیوه - گل پدیده

به گزارش گل پدیده، در قرن دوم میلادی در کشور چین کیمیاگران زیادی بودند که با هدف دست یافتن به اکسیر زندگی بر روی جیوه مطالعه می کردند.

گل پدیده | جیوه مادۀ عجیبی است؛ نه فقط به خاطر ویژگی های ظاهری اش بلکه به این دلیل که انگار همواره توانسته تخیل بشر را مجذوب کند و خود را به عنوان ماده ای اسرارآمیز با خواص جادویی نشان بدهد. کیمیاگرانی که در پی تبدیل کردن فلزات دیگر به طلا بودند، همواره جیوه را یکی از مواد ضروری کار خودشان می دانستند. اما علاوه بر این، جیوه در افسانه های مربوط به سلامت و درمان هم همواره نقش پر رنگی داشته است.

به گزارش گل پدیده ؛ مرز بین کیمیاگری و پزشکی در طول تاریخ همواره روشن و معین نبوده است. در قرن دوم میلادی در کشور چین کیمیاگران زیادی بودند که با یک هدف خاص و عجیب بر روی جیوه مطالعه می کردند؛ هدف آن ها کشف اکسیر زندگی بود؛ ماده ای افسانه ای که تصور می شد می تواند عمر و جوانی جاودان به انسان ببخشد.

البته مشابه این جستجو چهارصد سال قبل از آن هم در چین رخ داده بود. در آن موقع، امپراطور چین به نام شی هوانگ از کیمیاگران دربار خود خواسته بود که هر طور شده اکسیر زندگی را برایش کشف نمایند. برخی ها می گویند که شاید دلیل مرگ او در 49 سالگی این بوده باشد که یکی از کیمیاگرانش، مقادیری از جیوه را به عنوان اکسیر زندگی به خورد او داده بود. در کتاب های تاریخ چین باستان آمده است که امپراطور دستور داده بود در مقبره اش رودخانه هایی از جیوه بسازند تا بخشی از قلمرو جاودانگی او باشند.

یکی از بزرگترین کیمیاگران چین به نام کو هونگ که در قرن چهارم میلادی زندگی می کرد اعتقاد داشت که انسان همان چیزی است که می خورد؛ اما او بر مبنای این عقیدۀ به ظاهر عادی نتیجه گرفته بود که انسان باید طلا بخورد تا خودش را به کمال برساند! اما چون طلا گرانقیمت بود او در پی یک جایگزین می گشت و این جایگزین را در جیوه پیدا نموده بود.

کو هونگ استفاده های دیگری هم برای جیوه در نظر داشت. او فکر می کرد با جیوه اندود کردن پا ها می توان به توانایی راه رفتن روی آب دست پیدا کرد. این ماده از نظر هونگ توانایی دفع سارق ها و یاری به باروری مردان را هم داشت.

استفاده از جیوه فقط مخصوص چین باستان نیست؛ این ماده در فرهنگ ها و زمان های دیگر هم کاربرد های عجیبی پیدا نموده است. در قرن شانزدهم که بیماری های مقاربتی مثل سیفلیس در اروپا رایج شده بود و درمانی برای آن وجود نداشت، باز هم مردم به جیوه روی آورده بودند. البته این بار واقعا به نظر می رسید که این درمان گاهی جواب می دهد! گزارش شده که مواردی از بیماری بعد از استفاده از جیوه از بین رفته بودند. در هر صورت، صرف نظر از اینکه جیوه تاثیری واقعی در درمان سیفلیس داشت یا نه، این استفاده حتی تا اوایل قرن بیستم هم ادامه پیدا کرد.