این یک فیلم شاعرانه است که تهرانی هم نیست - گل پدیده

به گزارش گل پدیده، پاشا می گوید اولین فیلمش، فیلمی شاعرانه است و خودش علاقه خاصی به سینمای مینیمال دارد. فیلمی که امیدوار است بتواند اکران قابل قبولی را در جشنواره 41 داشته باشد.

نام بابک لطفی خواجه پاشا در تیتراژ بعضی از فیلم های سینمایی دیده می گردد. هنرمندی که هم در مقام بازیگران با کارگردانان شناخته شده کار نموده و هم دستیار سینما در این سال ها بوده که شاخص ترین آن دستیار کارگردان فیلم محمدص به کارگردانی مجید مجیدی بوده است. خواجه پاشا در فیلم هایی چون خورشید و قصرشیرین به عنوان بازیگر حضور داشته و حالا در جشنواره چهل یکم فیلم فجر با فیلم در آغوش درخت به عنوان فیلمساز فیلم اولی حضور دارد. جشنواره ای که کارگردانان فیلم اولی بیشترین سهم را در رقابت برای دریافت سیمرغ دارند. این کارگردان 41 ساله؛ در آغوش درخت را در آذربایجان غربی ساخته، داستان زندگی آدم هایی که در مقطعی دچار مشکل می شوند و این مسائل زندگی آنها را تحت الشعاع قرار می دهد.

در آغوش درخت به عنوان اولین فیلم شما، مضمون خانوادگی -اجتماعی دارد. از فرایند فراوری فیلم بگویید؟

در آغوش درخت یک فیلم ملودرام اجتماعی است که با مضمون خانواده و چالش های پیش روی آنها ساخته شده است. در شروع کار و زمانی که قرار بود کار را برای فراوری شروع کنیم.برنامه ریزی هایی نموده بود و با حمایت سجاد نصراللهی و تهیه کننده این کار، توانستیم پروژه درآغوش درخت را به مرحله فراوری برسانیم. در این مسیر مراحل سختی را پشت سر گذاشتیم که ذاتا برای ساخت فیلم اول همواره این سختی ها وجود داشته و دارد و این امر طبیعی است که باید گذرانده گردد.

قصه در آغوش درخت چگونه شکل گرفت؟

ایده ساخت این فیلم نیز از آن جایی شکل گرفت که خانواده های جوان در کشور، هنگام شروع زندگی خود دچار چالش هایی می شنوند که محتمل است ضربه ای به آن ها و زندگیشان وارد کند و باعث می گردد یادشان برود چه چیز ارزشمندی رو از دست میدهند. ایده این کار را من از زیست خانواده هایی که در اطرافم میدیدم یا میشینیدم، گرفتم. و اگر بخواهم خلاصه بگویم این فیلم؛ فروپاشی یک خانواده با دلایلی ساده و نتیجه ای سخت.

ماجرای این فیلم در آذربایجان می گذرد؟ با توجه به توجه شما به این خطه و این که بیشتر فیلم ها در مرکز فراوری می شوند، آیا می توان به فیلم در آغوش درخت عنوان سینمای بومی داد؟اگر بخواهم به طور دقیق شرح دهم، در این فیلم از بعضی فاکتورهای بومی هم استفاده شده ولی نمی توان این فیلم را به طور کامل یک فیلم بومی صرف دانست بلکه یکی از شاخصه های آن فراتهرانی بودن آن است.

در معرفی فیلم عنوان شده؛ در آغوش درخت یک فیلم شاعرانه اش کمی بیشتر برایمان شرح دهید؟

شاخصه های فیلم های شاعرانه در این فیلم لحاظ شده است و هم از لحاظ فرم و هم از لحاظ محتوا می توان در آغوش درخت را یک اثر شاعرانه نام گذاری کرد. خودم به سبب علاقه زیادی که به سینمای مینیمال دارم این فیلم را ساختم.

از انتخاب بازیگران بفرمایید؛ بیشتر کارگردانان در تجربه اول بنا به توصیه تهیه کننده به سراغ بازیگران شناخته شده می روند تا تماشاگر خود را داشته باشند و یا در گیشه پیروز باشند. شما به سراغ بازیگران تئاتر رفتید چرا ترجیح ندادید از بازیگران چهره بهره ببرید؟

موضوعی که به نظرم سینما را در حال حاضر از محتوا دور نموده، هم به سبب شرایط مالی و فروش فیلم ها و دیگر عواملی که دخیل است؛ اتکا به چند بازیگر خاص است، در بیشتر موارد کوشش شده که گیشه را در دست داشته باشیم. ولی مسئله ای که وجود دارد این است که بعد از گذشت چندین وقت، ما در این چهره ها دچار تکرار میشویم. تکراری که به نفع سینما نیست. نمی توان انکار این قضیه شد که بازیگران چهره در پیروزیت فیلم ها نقش زیادی دارند و بسیار ارزشمندند و جان سینما رو حفظ کردند، ولی ما در راستای معرفی بازیگران خلاق و تازه به سینما هم مسئولیم. سینما احتیاج به بازیگران نو، توانا و خلاق دارد و باید این چرخه حفظ گردد.

در کارنامه کاری شما همکاری با کارگردانان شناخته شده دیده می گردد و این قابل توجه است. شما در جشنواره سال جاری به عنوان کارگردان فیلم اول حضور دارید؟

این حضور را چطور می بینید؟حضور این تعداد فکر نو و دیدگاه تازه میتواند مجذوب کننده باشد و جریانی تازه را در سینمای ایران به راه بیندازد. من احساس میکنم جشنواره خوبی شروع می گردد. فیلم های خوب مانند گلهای کمیاب از میان صخره ها رشد میکنند. هر چند بعضی شرایط از جمله شرایط مالی و اجتماعی فراوری فیلم ها را سخت نموده است، به طور حتم اتفاقات هم در فرایند فراوری و اکران و به طور کل در سینما تاثیرات خود را داشت؛ ولی شاید همین موضوع دلیلی باشد تا شاهد آثاری خاص از فیلمسازان نو در جشنواره سال جاری باشیم.