زیان های تنهایی: 8 ساعت تنهایی می تواند برای بعضی افراد به مقدار بی غذا ماندن باشد! - گل پدیده

به گزارش گل پدیده، از آنجایی که ما به اصطلاح حیوانات اجتماعی هستیم، انسان ها تقریباً به همان میزان که به آب، هوا و تغذیه احتیاج دارند، به معاشرت و همراهی احتیاج دارند. مطالعات گذشته نشان داده اند که انزوای پایدار، از راه های مختلف ما را در معرض آسیب فیزیکی قرار می دهد.

یک مطالعه تازه به وسیله محققان دانشگاه وین در اتریش و دانشگاه کمبریج در بریتانیا نشان می دهد که هشت ساعت تنهایی می تواند انرژی را آنقدر کم کند و خستگی را آنچنان افزایش دهد که انگار 8 ساعت است غذا نخورده ایم.

آنالیز های آزمایشگاهی و آزمایش میدانی این تیم نشان داد هم افرادی که به تنهایی زندگی می نمایند یا از تعاملات اجتماعی لذت می برند، به احتمال زیاد تحت تأثیر عدم همراهی قرار می گیرند. علاوه بر این، به نظر می رسد که کاهش انرژی نتیجه تغییرات در پاسخ هموستاتیک بدن است: نوعی عمل متعادل نماینده، که در آن فقدان ارتباط اجتماعی باعث واکنش زیستی می گردد.

دو روانشناس به نام های آنا استیوویچ و پل فوربس از دانشگاه وین در اتریش می گویند: در مطالعه آزمایشگاهی، ما شباهت های قابل توجهی بین انزوای اجتماعی و محرومیت از غذا پیدا کردیم. هر دو باعث کاهش انرژی و افزایش خستگی می شوند، که با توجه به اینکه محرومیت از غذا به معنای واقعی کلمه باعث از دست دادن انرژی ما می گردد، شگفت آور است.

برای مطالعه آزمایشگاهی، 30 داوطلب زن در سه روز جداگانه هشت ساعته مورد آنالیز قرار گرفتند: یک روز بدون تماس اجتماعی، یک روز بدون غذا، و یک روز بدون تماس اجتماعی یا غذا. شرکت نمایندگان در خصوص استرس، خلق و خو و خستگی خود بازخورد دادند، در حالی که ضربان قلب و سطح کورتیزول بزاق (شاخص های استرس استاندارد) نیز مقدار گیری شد.

این آزمایش شامل 87 شرکت نماینده ساکن اتریش، ایتالیا یا آلمان بود و دوره های اقدامات قرنطینه کووید-19 را بین آوریل تا مه 2020 پوشش داد. افراد شرکت نماینده حداقل هشت ساعت را در انزوا گذرانده بودند و از آنها خواسته شد به وسیله گوشی هوشمند به سؤالات پاسخ دهند.

ننایج نشان می داد که تنهایی تا حد زیادی شبیه 8 ساعت غذا نخوردن است. سطح انرژی گزارش شده منزوی ها در روزهایی که با هیچ کس تعامل نداشتند، در مقایسه با روزهایی که بعضی از تعاملات اجتماعی کوتاه داشتند، کاهش می یابد.

جورجیا سیلانی، روانشناس از دانشگاه وین می گوید: این واقعیت که ما حتی پس از یک دوره کوتاه انزوای اجتماعی این تأثیر را می بینیم، نشان می دهد که انرژی کم می تواند یک پاسخ هموستاتیک اجتماعی باشد. این پاسخ در کوتاه مدت پاسخ سازگاری است و ما را تشویق به تغییر می نماید، اما کسی در بلندمدت مجبور به انتخاب تنهایی باشد، این پاسخ، پاسخ ناسازگاری است و حالش را بدتر می نماید.

به عبارت دیگر با طولانی شدن زمان انزوا، آسیب احتمالا بدتر می گردد: مطالعات قبلی تنهایی را با مسائل بهداشت عمومی مانند چاقی مقایسه نموده بودند، که نشان می داد خطر قابل توجه مرگ زودرس به علت انزوای اجتماعی وجود دارد.

تحقیقات قبلی بعلاوه شواهدی از یک حلقه بازخورد بدخیم را نشان داده است، که در آن فقدان تعامل اجتماعی باعث می گردد کمتر بخواهیم به بیرون برویم و ارتباط برقرار کنیم و این سیکل معیوب ادامه می یابد.

ما بعلاوه می دانیم تنهایی برای افراد خاصی از نظر رفاه آنها می تواند مفید باشد. تحقیقات بعدی در میان گروه های بزرگتر و متنوع تر از شرکت نمایندگان می تواند این اقلیت را بیشتر مورد آنالیز قرار دهد.

این تحقیق در Psychological Science منتشر شده.