چه واکسن زده باشیم و چه نه، تحت کنترل قرار داریم - گل پدیده

به گزارش گل پدیده، خبرنگاران ، ترجمه کامران برادران: کسانی که واکسن کرونا را دریافت نموده و کسانی که آن را رد می نمایند، یکدیگر را بره هایی می بینند که با رضایت به سوی کشتارگاه پیش می فرایند. شاید حق با هر دو باشد، اما کسانی که در پی خرید کارت واکسیناسیون تقلبی هستند، دارند به قصاب پول می دهند.

رسانه های یونان ماه گذشته از رسوایی ای خبر دادند که از قرار معلوم شامل هزاران مخالف واکسن و صدها پزشک می شد. کسانی که نمی خواستند واکسن دریافت نمایند اما ظاهرا در پی آن بودند که محدودیت های موجود در این زمینه را دور بزند، به پزشکان رشوه ای حدود 400 یورویی دادند تا به آن ها آب تزریق کند و بهشان کارت واکسیناسیون بدهد.

با این همه، بنا به گزارش ها پزشکان درگیر در این رسوایی این افراد را گول زدند و به جای مایع تقلبی، از اصل جنس استفاده نموده و بدون اطلاع به مخالفان واکسیناسیون به آن ها واکسن واقعی را تزریق کردند. این پزشکان که همزمان هم فاسد بودند و هم اخلاق مدار، پول را نگه داشتند: این مخالفان واکسن که حالا مخفیانه واکسینه شده بودند طبیعتا عوارض از خود نشان داده، اما نمی توانستند توضیح دهند که این عوارض چرا و چگونه ایجاد شده است.

با این که مشارکت پزشکان در این کلاهبرداری را محکوم می کنم، نمی توان آنچنان تند درباره شان قضاوت کنم. هرچه نباشد، آن ها هنگام صدور گواهی واکسیناسیون این افراد دروغ نگفتند، چراکه آن ها واقعا واکسینه شده بودند. در نهایت، تنها کسانی که سرشان کلاه رفت آن هایی بودند که می خواستند تقلب نمایند و بدون زدن واکسن از مزایای آن بهره مند شوند. بنابراین این افراد با با خود ابزار حقیقت گول خرودند: چیزی که آن ها ازش خبر نداشتند این بود که در حقیقت همان چیزی بودند که بهش وانمود می کردند: یعنی واکسینه شده.

بنابراین آیا مشکل این است که پزشکان نه تنها به بیماران خود دروغ گفتند بلکه از این رهگذر جیب های خود را هم پر از پول کردند؟ حتی اینجا هم می توان گفت که اگر این پزشکان پول را قبول نمی کردند، این کار شک بیماران را برمی انگیخت. یگانه مسئله اخلاقی راستین در این حقیقت نهفته است که بیماران برخلاف توافق آشکار خود واکسینه شده اند. در چنین شرایطی، این کار را چیزی جز یک بزهکاری کوچک نمی بینم، چراکه هدف این افراد دور زدن مقررات و گرفتن مجوز واکسیناسیون بود و به همین دلیل نه صرفا برای خودشان که برای دیگران نیز تهدید محسوب می شدند.

بسیاری از کسانی که مخالف واکسیناسیون هستند استدلال می نمایند که الزام به زدن واکسن نه تنها حمله علیه آزادی انتخاب شخصی بلکه تحمیلی خشونت بار به بدن است که می توان با تجاوز مقایسه اش کرد: زمانی که واکسن می زنم، نه صرفا از سوی مقام های بهداشتی بلکه از سوی عموم مورد تجاوز قرار می گیرم... توگویی بدن مان واقعا متعلق به خودمان است. اخیرا، موردی در اسلوونی گزارش شد درباره زنی بسیار مسن که در بیمارستان داشت، به آرامی جان می باخت و با شش یا هفت تزریق همزمان زنده نگاه داشته شده بود، چون خودش دیگر نمی توانست غذا بخورد. زمانی که ازش پرسیدند که آیا می خواهد واکسن بزند یا نه، به شدت مخالفت کرد و گفت که حاضر به انجام این کار نیست چون نمی داند این واکسن حاوی چیست و نمی خواهد مواد خارجی وارد بدنش گردد.

اما آیا این شرایطی نیست که همه در آن قرار داریم؟ واکسینه شده باشیم یا نه، از پیش به شکلی دستکاری شده و تحت کنترل قرار داریم؛ بی آن که از آن باخبر باشیم. نکته جالب درباره ماجرای یونان -چه درست باشد و چه نه- این است که به مثابه داستانی پندآمیز، به معنایی که پی یر بایار مد نظر داشت، عمل می نماید و به شکلی ناب که به ندرت در واقعیت اجتماعی با آن روبرو می شویم نشان می دهد که مورد کنترل و دستکاری قرار داریم. در حالی که گمان می کنیم که داریم مقام ها را گول می زنیم، این فریب ما از قبل در چرخع بازتولید اقتدار عمومی گنجانده شده است. بنابراین شرایط ما از بره ای که به میل خود به سوی سلاخی می رود هم بدتر است: ما همچو بره ای رفتار می کنیم که مشتاقانه حاضر است هزینه ذبح خود را بپردازد. همان گونه که لکان می گوید، کسانی که گول نمی خورند بیشتر اشتباه می نمایند [1]: مانند اعضای سفیدپوست طبقات پایین جامعه آمریکا که نمی خواستند گول نهادهای لیبرال را بخورند و دست آخر به دونالد ترامپ رای دادند.

باید توجه داشت که چگونه منطق بره ای که به سلاخی می رود درباره هر دو گروه بحث جاری به کار می رود. کسانی که نسبت به کرونا و واکسیناسیون مشکوک اند، بره ها کسانی بودند که در صف دریافت واکسن ایستادند یا زمانی که واکسن به وفور موجود نبود، با روشه به پزشکان کوشش کردند واکسینه شوند. برای دیگران، بره ها همان مخالفان واکسیناسیون بودند با امتناع از رعایت محدودیت های پاندمی که نه فقط زندگی خود که حیات دیگران را نیز به خطر می انداختند.

اغلب می شنویم که اعتراضات مخالف با واکسیناسیون صرفا نمایشی از روینمودهای غیرمنطقی و مخالف با علم نیست، بلکه نشانه ای است از مجموعه ای از نارضایتی های دیگر از جمله حس از میان رفتن کنترلی که بر زندگی داریم و بعلاوه قدرت مقام های بهداشتی و دیگر شرکت ها. بنابراین، بر اساس این منطق، باید با کسانی که مخالف واکسیناسیون هستند وارد گفت وگو شویم، نه این که با تحقیر کنارشان بگذاریم.

مشکل من با این رویکرد این است که یهودستیزی نیز با همین منطق خود را همچو اعتراضی به استثمار اقتصادی و کذلک نشان می دهد. به صورت مشابه، در زمینه خشونت علیه زنان نیز [گفته می گردد] مردانی که زنان را مورد آزار قرار می دهند نیز اغلب این کار را انجام داده تا ناامیدی و تحقیر در زندگی اجتماعی شان را تخلیه نمایند. آنچه در تمامی این موارد، چنین دیدگاه خیرخواهانه و با درایتی را تضعیف می نماید، لذت مازاد برآمده از رفتار مورد بحث است: بدیهی است که اعمال خشونت علیه زنان، لذتی منحرفانه نیز به همراه دارد. همین منطق درباره قتل عام یهودیان نیز صدق می نماید و تئوری های توطئه ضدیهودی هم لذت انحرافی مخصوص به خود را ایجاد می نمایند. بنابراین باید فرمول اخلاق روانکاوی لکان، تنها چیزی که فرد می تواند در آن مقصر باشد این است که از میل خود پس بکشد، را تکمیل کنیم: همیشه در قبال کیف خود مسئول/گناهکار هستید، حتی اگر این کیف از بیرون بر شما تحمیل شده باشد.

قدرت سرنوشت ساز ایدئولوژی در همینجا نهفته است: ایدئولوژی نه تنها ما را برای تحمل قدرت یا حتی مشارکت فعالانه در تسلیم شدن در برابر آن آموزش می دهد، بلکه با همان هشداری که نسبت به فریب خوردن می دهد، ما را گول زده و فریب می دهد. ایدئولوژی نه بر اعتماد ما به نظم عمومی و ارزش های آن، بلکه بر بی اعتمادی ما حساب می نماید. پیغام مخفی آن این است: به کسانی که در مسند قدرت هستند اعتماد نکنید، سرتان را گول زده اند و این راهی است که می توانید مانع از فریب خوردن تان شوید! گاه، ساده لوحی برترین سلاح ما علیه فریب است.

یادداشت:

1. les non-dupes errent